ตะวันกับเหมียว ตอนที่ 21 เพื่อนสนิท

"สรุปว่านายให้แว่นใหม่กับน้อง แล้วเอาของน้องไปเปลี่ยนเลนส์ใช้เองสินะ"

ตะวันพยักหน้าตอบแล้วมองไปบนเคาน์เตอร์ จากตำแหน่งที่นั่งอยู่ ตำแหน่งที่พนักงานแคชเชียร์รับเงินและห่อปกหนังสือ ด้านในเคาน์เตอร์ มีตะวันกับพนักงานผู้ทำได้ทุกอย่างนั่งอยู่

"เพิ่งมาทำงานที่นี่หรอ" ตะวันถามเด็กสาวที่ยื่นอยู่หน้าเคาน์เตอร์ เด็กสาวที่ก่อนหน้านี้ถูกใช้งานพร้อมกับเด็กผู้ชายอีกคน

"ค่ะ" เธอตอบด้วยหางเสียงแล้วมองตะวันด้วยท่าทางสงสัย เธอที่มือชื่อว่าหนังสือ

"บุ๊ค" ลาเต้เอ่ยขึ้น

"เพื่อนพี่เต้หรอคะ ทำไมพี่มานั่งตรงนี้ล่ะ" บุ๊คที่จู่ๆก็โผล่มาถามตะวัน ตะวันมองลาเต้แล้วหลี่ตายิ้มแบบชั่วร้าย

"พี่เต้กลัวน้องรู้ว่าอู้งานน่ะ เธอบอกพี่ว่ามานั่งแอบน้องตรงนี้/นายโกหก"

"พี่ไม่ได้อู้นะ" ลาเต้แก้ตัวแล้วหยิกไหล่ตะวัน โทษฐานที่กล่าวหาว่าอู้งาน ลาเต้หยิกแล้วบิดสุดแรง จนตะวันต้องยักไหล่

สีหน้าตะวันเปลี่ยนไปทันทีและเริ่มตอบโต้ ตะวันจับข้อมือลาเต้ที่หยิกแขนแล้วดึงเข้าหาตัว แต่ลาเต้ไม่ยอม เธอเอนตัวไปด้านหลังรั้งตะวันไว้ ต่างคนต่างออกแรงมากขึ้นจนฝ่ายรั้งแสดงออกผ่านสีหน้า

เพราะท่านั่งขัดสมาธิกับแรงที่น้อยกว่า ในไม่กี่วินาที ลาเต้ถูกตะวันดึงให้เอนเข้าหาตัว

ตะวันรู้สึกได้ว่าแขนลาเต้สั่นผ่านมือที่จับอยู่

“ปล่อยแล้วนะ” ตะวันปล่อยมือ

ลาเต้ค่อยๆงอแขนที่สั่นกลับ ตัวที่เอนเข้าหาตะวันซบลงที่ไหล่ซ้าย

…

"เจ็บ"

"เต้เริ่มก่อนนะ ใช้รึเปล่า" ตะวันเงยหน้ามองบุ๊คที่ยิ้มกริ่มด้วยท่าทีอายๆ แล้วลูบหลังลาเต้เบาๆ

"ตกลงพี่เป็นแฟนพี่เต้หรอ คิดว่าเป็นเพื่อนซะอีก" บุ๊คถามตะวัน

"เป็นเพื่อนสิ เราสนิทกัน"

2

(เหมียวออกจากร้านเสริมสวยไปร้านขายยาที่อยู่ข้างๆ เพราะเป็นตึกแถวเดียวกัน เหมียวซื้อวิตามินจากเภสัชแล้วพอดีที่ออกจากร้าน เสียงดนตรีจากรถขายไอศกรีมก็แว่วมาให้ได้ยิน เป็นเหตุผลให้ได้กินไอศกรีมใน chapter ถัดไป)

หน้าร้านเสริมสวยบริเวณตึกแถว ไม่ไกลจากร้านกาแฟ เหมียวออกจากร้านเสริมสวยแล้วตรงไปร้านขายยาที่อยู่ตึกแถวเดียวกัน เป้าหมายคือวิตามินซี สิ่งที่ต้องกินทุกวันกับมื้อเช้า เหตุผลที่ต้องซื้อเพราะเม็ดสุดท้ายอพิ่งหมดไป

เหมียวเข้าไปในร้านพร้อมทักทายเภสัชด้วยรอยยิ้ม ชื่อของสิ่งที่ต้องการถูกบอกกับจำนวน ก่อนเภสัชจะหยิบสิ่งที่ต้องการมาให้แล้วบอกราคา การแลกเปลี่ยนสิ่งที่ต้องการกับเงินเกิดขึ้นแล้วเป็นอันเสร็จธุระ

เหมียวก้าวขาออกจากร้านขายยาพร้อมลมแรงพัดผ่าน ผมที่ยุ่งเป็นธรรมชาติเคลื่อนไหวเพราะต้องลม สายตาที่มองผ่านเลนส์แว่นสังเกตเห็นบางอย่างกับเสียงดนตรี จากทางเท้าที่ยืนอยู่ มีบางสิ่งกำลังใกล้เข้า สีสันสะดุดตาและบ่งบอกความเป็นเอกลักษณ์ ที่ตรงมาคือรถขายไอศกรีม รถพ่วงข้างที่ขายไอศกรีมโดยเฉพาะกำลังตรงมาทางเหมียว

เหมียวรวบผมแล้วโบกมือเรียกสิ่งที่กำลังตรงเข้ามาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

"ทางนี้ ไอติม ไอติม"